Populli Gjerman Populli Gjerman është poull i madh, i drejtë dhe human në Evropë, i cili gjithmon iu ka dal zot popujve të vegjël dhe për kët ka qenë i respektuar nga ta. Gjermanët qdoherë kan qenë të interesuar që në mënyra të ndryshme t’u ndihmojn popujve të shtypur që të ngrihen në një shkallë sa më të lartë politike, arsimore, kulturore dhe sidomos ekonomike, duke i falënderuar pikërisht ndihmes së ekonomis Gjermane. Po kështu pjesa më e madhe e popullit shqiptar po e mbijetojn sot vobegësin e vet mu nga puna që bëjnë në Gjermani, ku ne jo vetëm që shpërblehemi mirë për mundin tonë që japim aty, por në këtë vend ne kemi arritur edhe një përparim ekonomik dhe emanicipim të duhur poliztik, arsimor dhe kulturor. Ndihma dhe përkrahjet e Gjermanëve, si dhe ndaj shqiptarve, ashtu dhe ndaj popujve të tjerë, kanë qenë dhe janë gjithnjë qëllimmira. Gjithashtu ky shtet po u jep sot ndihmë të veqant në zhvillimin ekonomik, politik dhe arsimor edhe atyre popujve të botës që regjimet komuniste i lane në errësirën shekullore. Kështu gjermania është bër sot atdheu i dyt i shumë popujve të varfër, veqmas i shqiptarve, të cilët edhe atëher kur qenë të ndjekur politikisht i kann gjetur dyert e hapura në tokat Gjermane . Prandaj sot e kërkon edhe më tepër koha që shteti i vogël shqiptar të bashkëpunoj sa më shumë e të lidhet sa më ngusht në të gjitha sferat e jetës me kolosin ekonomik dhe shtetin mik Gjermanë. Çdo gjë që është e mundshme dhe me interes të përbashkët të shfrytëzohet sa më parë për forëcimin e mardhënieve shqiptaro-gjermane. Interesim i veqant i gjermanve për shqiptarët s’ka qenë i rastit, por është prirje e një respekti dhe interesi të dyanshëm. Të shtyrë pikërisht nga këto motive me interes dyansor, njënumër dijetarësh dhe politikanësh gjermanë kanë shkruar shumë dhe në mënyrë të gjithanshme e të drejtë për ne shqiptarët : për origjinën, për historinë dhe traditat tona kombëtare; për mentalitetin e popullit tonë, për vendet tona etnike dhe për pasuritë e tyre natyrore; për gjuhen shqipe, për gramatiken dhe fjalorin e saj; për dialektet, për letërsinë dhe për zakonet e besimet shqiptare etj. Dhe kështu ata i kontribuan zhvillimit dhe afrimit shkencës, të kulturës, të shkollëse të vendit tonë në Evropë e në botë. Ndër këta albanologë gjerman dollohen: Frans Bop, Georg Han, Gustav Majer, Paul Kreçmer, Nobert Jokl, Klaus Hebler, Wilfrid Fidler, Oda Buhlc, Armin Hecer, Johan Knobloh, Gerda Ulrish etj. Shqiptarët dhe gjermanët duhet të shkruajn e të mësojnë reciprokisht për historin, për gjuhën, për kulturën dhe përgjithsisht për vendin dhe popullin e njëri-tjetrit. Në këtë mënyrë ata do të afrohen më tepër, do të kuptohen e njihen më mirë mes vetedhe kështu do ta forcojnë më shumë ardhmërinë e tyre. Kthehu
	Home